علیرضا حیدری در توضیح قوانین مربوط به متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان اظهار داشت: «هدف اصلی از همسان‌سازی حقوق، رسیدن به ۹۰ درصد حقوق شاغل هم‌رده برای بازنشستگان کشوری و لشگری است.» با این حال، برای بازنشستگان تأمین اجتماعی، متناسب‌سازی به نسبت ۸۲ درصد حقوق شاغلین محاسبه می‌شود، که این باعث می‌شود حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی به‌طور نسبی پایین‌تر از همتایان دولتی خود باشد.
برای مثال، اگر فردی با حقوق ۱۰۰ هزار تومان بازنشسته شود، حقوق وی به میزان ۹۰ درصد از ۸۲ درصد حقوق هم‌رده محاسبه خواهد شد، که این فرمول باعث می‌شود که حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی نسبت به همسان‌سازی حقوق بازنشستگان دولتی فاصله بیشتری داشته باشد.
حیدری همچنین توضیح داد که منابع لازم برای اجرای همسان‌سازی و متناسب‌سازی حقوق از محل بدهی‌های دولت به سازمان تأمین اجتماعی تأمین خواهد شد. اما او تأکید کرد که طبق قانون بودجه، تنها بازنشستگان با حقوق حداقلی از این متناسب‌سازی مستثنی خواهند بود و دولت باید برای این گروه از بازنشستگان تدابیر دیگری مانند «کمک معیشتی» در نظر بگیرد.
به نظر می‌رسد راه‌حل اساسی برای بازنشستگان حداقل‌بگیر، تأمین منابع جدید برای افزایش حقوق آن‌ها باشد. این گروه از بازنشستگان به دلیل فشارهای معیشتی شدید، نیازمند حمایت‌های فوری و مؤثری هستند. حیدری تصریح کرد که اگرچه ممکن است این وضعیت در آینده با توجه به تغییرات قانونی بهبود یابد، اما در حال حاضر هیچ راهکار قطعی برای رفع مشکلات معیشتی آنان وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: در شرایط کنونی، ضروری است که دولت برای حمایت از بازنشستگان حداقل‌بگیر، تدابیر عملی و مؤثری اتخاذ کند و از منابع جدید برای افزایش حقوق آن‌ها استفاده نماید تا وضعیت معیشتی این افراد بهبود یابد. علاوه بر این، بازنشستگان باید با مطالبه‌گری جدی و بر اساس حقوق خود، از دولت خواسته‌های منطقی و عملی خود را دنبال کنند تا دولت به تعهداتش عمل کرده و طرح‌های اجرایی ملموسی برای رفع مشکلات این قشر آسیب‌پذیر ارائه دهد.