مسئولانی که احتمالا از رانت های کلان مالی هم بهره می برند و مسئولیت های مهمی دارند، حتی قادر به حفاظت از جان فرماندهان عالی کشور نشدند. هزاران ریزپرنده وارد کشور شده و یا ساخته شده است که آنها تا لحظه حدوث بلا، از آن خبر نداشتند. مسئولانی که بیش از ۴۰ سال هر کدام چندین پست و موقعیت را اشغال کرده اند و هر کدام از آنها که خودش را در امتیاز گرفتن از حکومت به جای چند نفر تشخیص می دهد، اما در عمل بازدهی شان کمتر از نصف آدم هم شاید نباشد. نیازی به تفصیل این مطلب نیست، فقط برای اشاره همین دو مثال کافی بود که وضعیت درونی ساختار مدیریتی کشور را به اندازه کافی تشریح کند.
اما اشتباه خطرناکی که ممکن است در پیش رو باشد، این هست که دوباره همان مسئولان به شیوه گذشته عمل کنند و بار دیگر سبب ناراضی تراشی بیشتری از مردم شوند. بزرگترین خطر در این مقطع می تواند بی توجهی به نخبگان و باز هم در حاشیه نگه داشتن آنها باشد. جای تاسف دارد که یک سازمان نیروی خود را نشناسد و برای به کار گیری در پستی ماهها در صف انتظار استعلام باشد.در دنیای دیجیتال با یک کلیک در عرض چند ثانیه هزاران داده را می توان دریافت کرد ، تحلیل کرد اما برای استعلام صلاحیت در یک پست غیر حساس ماهها باید اتتظار کشید و التماس کرد. این رفتار سازمانی روند توسعه و پیشرفت را کند می کند. مدیران باید اقتدار لازم در اصلاح ساختارهها و گذرگاههای سنتی داشته باشند.این جنگ به نوعی یک رفراندوم بود که نشان داد ملت به معنی واقعی کلمه اتحاد و دلبستگی خود را به انقلاب و کشور نشان داد.
نگران کننده است که نکندمدیران در دام توسیدید گرفتار شوند چون سابقه درستی در این خصوص ندارند، ممکن است از این شرایط سو استفاده کنند و تصمیماتی بگیرند که بازگشت به تجربه باشد و سبب ظلم های بیشتری برای مردم و حتی نظام سیاسی و کشور شوند. اگر مبنای انتصابات تخصص و شایسته سالاری نباشد بزودی از دام توسیدید به چاه قهر ملت سقوط خواهند کرد. این بار ملت به داد مِلْک و مُلْک رسید. پس لازم است که حکومت هم به داد مردمی برسد که سالها از تبعیض و رنج و بیعدالتی رنج برده اند و یا فراموش شده اند. جایگزینی مدیران خسته با نیروهای جوان نباید فقط در شعار باشد. مدیران خسته ای که حتی حوصله خواندن یک نامه را به طور کامل ندارند و تنها هنرشان امضا کردن است. امضای یک حکم غیر قانونی و یا درخواست یک رانت کلان از بیت المال. جایگزینی آنها با جوانانی که سرشار از انگیزه برای خدمت به مردم هستند.
نهاد آموزش و پرورش تنها نهادی ست که بیشترین نخبه علمی را در دل خود دارد قریب ۳۰۰۰ دکتر معلم که اکثر آنها در حاشیه اند و آموزش و پرورش دنده عقب می رود. روز چهارشنبه ۴ تیرماه برای راستی آزمایی از فشارهای ثبت نام بر مردم به دو مدرسه مراجعه کردم برای ثبت نام دو نوجوان (کودک کار) در یکی از مدارس غیر دولتی برای پایه هشتم سال گذشته شهریه اش ۲۵ میلیون تومان بود امسال مدیر مدرسه شهریه را ۵۰ میلیون تومان اعلام کرد یعنی ۵۰ درصد افزایش در یک سال. مورد دوم مدرسه دولتی بود که تابلو هیات امنایی داشت. شهریه برای ثبت نام را۱۰ میلیون تومان اعلام کرد. واقعا فاجعه است.
چشم از پنجره بردار
منجی در آینه است.
* پژوهشگر و تحلیلگر مسائل ایران